Dag lieve vrienden, familie en vreemdelingen. Vandaag deel ik mijn tweede blogbericht met jullie over onze stage in Boa Vista. Het was een week boordevol hoogtepunten: Ik kocht mijn eerste surfboard -Ja ja ja, het is een feit. Een droom die uitkomt! Hier vertel ik volgende keer meer over- en ik gaf mijn eerste lessen op mijn stageplek, spannend en leuk! Lees zeker verder als je benieuwd bent hoe dit is verlopen!
Ik werd toegewezen aan een klasje met vierjarige kleuters. Hier sta ik samen met één tia -een juf/leerkracht wordt hier een tia genoemd- en dat is soms best wel pittig voor een klas van circa dertig kleuters, toch ga ik deze uitdaging met veel plezier aan. De kindjes zien er geweldig schattig uit maar schijn bedriegt, achter die lieve gezichtjes schuilen kleine monstertjes die zeer luidruchtig en agressief kunnen zijn. Nog een uitdaging die ik zeker niet uit de weg ga, ik ben hier met een doel…. de kinderen dingen bijleren en de betrokkenheid tussen school en ouders stimuleren -mijn bachelorproef doe ik trouwens over dit onderwerp en ik merk al na een week dat dit een goede keuze was en hier zeker nood aan is-.
Zoals ik al vermeld heb sta ik in een klasje met een dertigtal kleuters, dagelijks zijn er enkele kinderen niet en wel aanwezig. Hoewel alles nogal chaotisch verloopt zit er wel een duidelijke dagstructuur in mijn klasgroep
- De kinderen komen tegen toe op school tussen acht en tien uur -elk kind op een ander tijdstip- en ze beginnen vaak met een tekening te kleuren of ze leren schrijven.
- Tegen tien uur krijgen ze kinderen een stukje brood en een klein glaasje met vruchtensap
- Dagelijks worden dezelfde dingen herhaald: het alfabet, cijfers, voorwerpen, leren schrijven, verschillende vormen, … Op dode momenten zing ik vaak liedjes met de kinderen -zelfs in het Nederlands doen ze zéér goed mee!- , maken ze nog wat tekeningen of spelen ze een beetje (op de mini-speelplaats).
- De handen worden gewassen of gedesinfecteerd en de kinderen krijgen tegen twaalf uur hun middagmaal. Er is niet veel variatie bij de voeding en ze krijgen bijna elke dag hetzelfde. Wanneer ze klaar zijn mogen ze hun tanden gaan poetsen. Qua hygiëne is het hier fantastisch voor een Afrikaans land!
- De matrassen worden klaargelegd en een zevental kinderen kruipt op één matras, hier doen ze tot 15h hun middagdutje. In tussentijd hebben wij lunchpauze en werken wij onder andere aan verslagen voor school.
- Om 15h is het tijd voor hun tussendoortje én wat voor één! De kinderen hebben vaak yoghurt én chips én koekjes mee, sommige cornflakes, fruit, … Zij eten dit allemaal in één keer op.
- Na hun tussendoortje geef ik nog een dik uur Engelse les, in tussentijd worden tal van kinderen opgehaald door de ouders. Bij mijn Engelse les herhaal ik veel zodat de kinderen het écht leren maar ik speel ook tal van Engelse liedjes af met leuke videoclip, dit maakt het voor de kinderen toch heel wat aangenamer. Doorheen héél de dag zing ik zeer veel met de kinderen. Ik probeer hen ook meer te laten bewegen aangezien ze anders praktisch heel de dag op een stoeltje zitten -dit is zeer moeilijk voor kleuters en geen wonder dat ze dan luidruchtig worden- , dit doe ik door hen te laten dansen én hen te laten bewegen tijdens mijn lessen. Tegen 17h gaan de meeste kinderen naar huis en zit onze werkdag er op!
Een eerste week is altijd spannend, in de voormiddag verveel ik mij vaak aangezien vooral de andere Tia les geeft. Ik moet vooral zitten of ik hou me bezig met dingen te maken. Ze hebben niét veel materiaal, daarom teken ik zeer veel op grote papieren om deze vervolgens in het klaslokaal te hangen. Op deze manier kan ik heel wat meer leren aan de kinderen én wordt ons klasje ook wat versierd, een win win situatie! In de namiddag kan ik mij echter helemaal laten gaan bij de Engelse lessen en de vele muziek die ik introduceer tijdens de les. Het is heerlijk om te zien hoe enthousiast deze kinderen meedoen. Ze begrijpen er geen woord van maar zingen toch luidkeels mee. Tijdens saaie momenten vragen kinderen zelfs achter bepaalde liedjes en uiteraard zing ik deze met plezier én met bijhorende danspasjes.
Op deze manier stelde ik mij de eerste dag voor aan de kinderen. De emoji stelt mezelf voor en de tekst is vertaald naar het Creools -de officiële taal in Kaapverdië, al spreken ze ook zéér veel Portugees-. Op deze manier weten ze meteen wie Tia Rani is en waar ik van hou. De vaste tia heeft deze voorstelling op een heel speelse en toffe manier voorgedragen.
Ik merkte meteen dat het klaslokaal zogoed als volledig leeg was, buiten het alfabet zijn alle muren kaal. Op dag één besloot ik daarom de cijfers van nul tot tien te tekenen en deze op de muur te kleven. Zowel voor de Portugese lessen van de vaste tia als de Engelse lessen van mij zijn deze al zeer goed van pas gekomen. In tussentijd hangt er al héél wat meer in mijn klasje!
Ik moet toegeven dat ik het niet altijd makkelijk heb, zeker denkend aan het feit dat we hier maar liefst drie maanden staan. De kinderen begrijpen mij niet en dat is wederzijds, de taalbarrière is toch wel een klein probleempje, al kom je met gebaren, kleine woordjes en gezichtsuitdrukkingen ook al een eind ver. Er zijn vaak dode momenten waarbij ik mij verveel, de laatste dagen is dit wel al verbeterd aangezien ik mij voortdurend probeer bezig te houden. Ik weet dat er nog véél moeilijke momenten gaan komen, vooral mijn bachelorproef uitwerken zal geen makkelijke klus zijn, maar moeilijk gaat ook! We houden de moed er in, wij studenten zijn hier voor deze kinderen te helpen en de dingen nòg beter te maken… het feit dat we kunnen helpen geeft al zoveel voldoening, daar doen we het voor!
