Gletsjer Pastoruri - dagtour vanuit Huaraz

Door Mathijs- Het is slechts een kwestie van tijd hoe lang reizigers de Pastoruri gletsjer in Peru nog zullen kunnen aanschouwen. Dat is de trieste waarheid en daarom des te meer reden om hem te bezoeken nu het nog kan. Een tour vanuit Huaraz richting Nevado Pastoruri is één van de mooiste en beste dagtrips die je kan doen. In dit blogartikel praktische informatie voor je bezoek aan Nevado Pastoruri, alsook mijn persoonlijke ervaring voor deze verbazingwekkende tocht!

Praktische informatie Nevado Pastoruri

Hoogte: 5.250 meter

Duur: busje – gletsjer (40min) gletsjer – busje (30min)

Kosten: je kan deze tour op iedere straathoek boeken. Zelf betaalde ik 18,82 euro incl. entree en avondeten.

Paklijstje: het is behoorlijk koud! Kleed je warm aan: muts, handschoenen, down-jacket, etc; Comfortabele dagrugzak met voldoende water (2l), camera, zonnecrème en een regenjas of -poncho.

Tour of zelfstandig?: er gaat geen openbaar vervoer van Huaraz naar de Pastoruri gletsjer. De enige mogelijkheid is dus een taxi of tour. Het is een behoorlijk lange rit en een taxi komt dan ook duur uit (zelfs wanneer je ‘m met meerdere mensen deelt). Om deze reden is een tour de beste en goedkoopste optie!

Het is geen zware hike, dus wandelschoenen zijn niet noodzakelijk. Een paar comfortabele sneakers is voldoende!

Ijzige tocht naar de smeltende gletsjer

Normaal gezien werden we deze nacht om 3u opgehaald om de top van Nevada Matteo te beklimmen. Het zou onze eerste ervaring worden met mountaineering en we keken er beiden dan ook enorm naar uit. Rani voelde zich de avond voorzien echter niet helemaal top en daarom hebben we het zekere voor het onzekere genomen en onze tour richting Nevada Matteo afgezegd. Zo onstond er dus een gaatje in onze planning. Om niet de hele dag binnen te moeten vertoeven besloot ik (Mathijs) last minute (en dan ook echt in de laatste 5 mogelijke minuten) mee te gaan op dagtrip naar Glacier Pastoruri. Dit deed ik samen met Rackshid en Ri, onze Indische vrienden die we leerden kennen in het hotel.

Na snel mijn rugzak te hebben ingepakt werden we door een mevrouwtje naar de bus begeleid. Wij met z’n drieën en nog een Duitse vrouw waren de enige buitenlandse toeristen op deze bus. Het beloofde dus een local experience te worden. Na anderhalf uur rijden bereikten we onze eerste stop. Een lokaal restaurant waar we ons avondeten reeds moesten reserveren. Na een halfuurtje rijden komen we aan in het natuurreservaat. Ik kijk mijn ogen nu al uit. We rijden door een gouden vallei met in de verte besneeuwde bergtoppen. Onze eerste stop in het park is een meer. Een gewoon meer. Niet heel bijzonder, maar prachtig met de bergen op de achtergrond.

Na 5 minuten nemen we opnieuw plaats in de bus richting stop 2. Een geiser. Wederom niet bijzonder. Toen we vroegen waar het warm water vandaag kwam moest onze gids ons het antwoord schuldig blijven. Hop, allemaal terug de bus op richting de derde stop ‘the 7 coloured lake’. Het meer zou in zeven kleuren schitteren, wanneer het zonlicht het water raakt. Echter hadden wij pech aangezien het bewolkt was. Voor ons was het dus gewoon een plas water. Opnieuw niet heel bijzonder. Fun fact; niemand weet hoe diep dit meer is, aangezien nog nooit iemand de moeite heeft genomen om dit op te meten. Eenmaal terug op de bus rijden we naar stop 4. We rijden langzaam langs enkele muurschilderingen, waar ik jammer genoeg de Spaanse uitleg naast mij neer moet leggen.

Nog voor even, dan niet meer

Na 3 uur rijden komen we eindelijk aan bij onze hoofdactiviteit van deze tour: Glacier Pastoruri! Gelegen op iets meer dan 5000m boven zeeniveau. De hike zou ongeveer een uur moeten duren, maar na een goed half uur sta ik al boven aan de gletsjer. Wat een adembenemend uitzicht. Je kan de gletsjer letterlijk aanraken, al doe ik dit bewust niet. Doorheen de tijd is er een kleine grot gevormd, waar de ijspegels hangen te druppelen. Ik heb anderhalf uur tijd om van dit schoons te genieten en besef dat ik moet genieten, want binnenkort is hij er niet meer. Genoeg tijd om foto’s te maken en om die gigantische berg ijs in mij op te nemen. Het is een nare gedachte om te weten dat hij doorheen de jaren steeds kleiner wordt.

Klimaatverandering zet gletsjers over de hele wereld onder druk, wat bijdraagt aan versneld smelten tijdens de zomermaanden en minder (of geen) ijsaccumulatie tijdens de wintermaanden. Veel gletsjers trekken zich in een alarmerend tempo terug. In Peru hebben onderzoekers van de Yale School of the Environment berekend dat het door gletsjers bedekte gebied tussen 2000 en 2016 met bijna een derde is gekrompen. Volgens hun onderzoek zijn 170 gletsjers in Peru (met een oppervlakte gelijk aan 100.000 voetbalvelden) helemaal verdwenen. Het bezoek is bitterzoet. Sommige experts beschouwen Pastoruri zelfs helemaal niet meer als een echte gletsjer, omdat er in de winter geen ijs meer ophoopt. Anderen voorspellen dat het slechts een kwestie van tijd is voordat de Pastoruri-gletsjer voorgoed verdwijnt.

Als onze tijd erop zit gaan we via dezelfde weg terug. Aangekomen aan de bus maken we ons klaar voor de terugrit, die wederom drie uur zal duren. Op terugweg passeren we opnieuw bij het restaurant waar we eerder onze diner bestelden. Daar zoeken we de tafel met onze naam op. In mijn geval Matteo, dit is wat ze hier van Mathijs maken. Echter vond ik niet meteen mijn tafel en al snel riep de gids mijn naam door heel het restaurant. Hadden ze mij in mijn eentje in het hoekje van het restaurant geplaatst. Hoewel mijn bestelling samen met Rackshid en Ri was doorgegeven. Ik schoof toch maar lekker bij hen aan, in plaats van in mijn zielige hoekje. Na het gemiddelde avondeten reden we het laatste uur terug naar Huaraz. Opnieuw een bijzondere ervaring rijker om mee te nemen in mijn gedachten.