Mijn wekker gaat om 7:30. Om 8h15 raken mijn blote voeten de vloer. Zo gaat het al twee weken. Of zijn het er ondertussen al drie? Ik neem mij telkens voor wat vroeger op te staan in de hoop wat productiever te zijn, maar raak mijn bed niet uit. Snoozen, mijn gat nog eens draaien, opnieuw wegdommelen om vervolgens weer wakker worden door de natuurgeluiden die klinken uit mijn gsm. Telkens opnieuw. Het begint een beetje routine te worden. En Mathijs? Die krijg je al helemaal niet uit zijn nest. Elke ochtend probeer ik hem uit bed te sleuren of trek ik het warme deken van zijn lijf, zodat hij wel genoodzaakt is mee op te staan. Wat gemompel en gebrabbel, om vervolgens toch toe te geven. Vandaag gaan we op zoek naar geluk. Een klein beetje geluk. Een klein beetje véél geluk!
In tijden van corona, waar er vrijwel geen verplichtingen zijn, is het moeilijk om nog wat structuur te krijgen in het dagelijkse leven. Laat staan discipline. Daar zitten we dan aan de ontbijttafel, alweer negen uur gepasseerd tegen dat we klaar zijn met eten. Nog enkele minuten scrollen op de GSM, nietsnuttend bezig zijn. Geen druk, geen doel en alweer een uur voorbij. En nog één.
Begrijp me niet verkeerd. Het is niet zo dat ik dag in dag uit tam zit te wezen in mijn zetel, scrollend door die perfecte quarantaine plaatjes van mijn favoriete reisbloggers. Of de zoveelste repost van tijden waarin reizen nog mogelijk was. Als leerkracht had ik ‘gelukkig’ nog voldoende werk en ook deze ‘vakantie’ heb ik genoeg voor te bereiden. Of de scholen nu wel of niet openen. De lessen gaan door. Aangezien deze dame ook zelf weer student is, heeft ze bovendien nog eens méér dan genoeg schoolopdrachten te maken. Geen zin in. Zo saai! Een beetje uitstel. Morgen begin ik er aan! Beloofd. Dan hebben we nog de was en de plas. De oh-zo-bekende standaard huishoudelijke taken die uiteraard ook gewoon nog moeten gebeuren. De was blijft gemiddeld drie dagen hangen, alvorens ik hem eindelijk van het wasrek haal. En nog eens twee, alvorens ik hem opplooi. Een vier à vijftal keren per week probeer ik ook te sporten. Soms worden deze sportsessies beperkt tot het trainen van de billen, gedurende twintig minuten en een dertigtal buikspieroefeningen. Maar hey, een slechte work-out is dan ook beter dan geen work-out! Een beetje werken en foefelen op mijn blog. Ik heb mezelf namelijk het doel gesteld om alle blogberichten van de afgelopen twee jaar aan te passen. Ik kan je alvast verzekeren dat hier potverdikke héél veel tijd en werk in kruipt. En tot slot is er nog het Spaans voor zelfstudie boek, waar ik dringend eens mee moet starten. Nog steeds niet geopend. Ooit komt het er wel eens van. Hoop ik.
En toch. Toch heb ik het gevoel dat ik hier meer nietsnuttend bezig zit, dan dat ik bezig ben met nuttige zaken. Ik voel mij lui, een beetje doelloos en misschien zelfs een beetje leeg. Nog steeds gelukkig hoor, genietend van de kleine dingetjes. Maar toch, anders. Tijd om er vandaag even op uit te trekken. En zo sprongen wij op onze fiets, op zoek naar een klein beetje geluk.
Maar wat is geluk? Geluk is voor iedereen anders en toch weer hetzelfde. Geluk omvat zoveel verschillende en uiteenlopende zaken. Voor de ene is het een glaasje wijn, voor de andere verbinding vinden met anderen, liefde of geld, warmte en tederheid, succes of roem, bezittingen of dromen, een boeketje bloemen of een warme zonnestraal op je huid. Voor mij is het vooral een intens gevoel, dat door zoveel diverse zaken opgewekt kan worden. Al eeuwen zoeken mensen naar een antwoord op de vraag “wat is geluk?” Maar aangezien er geen eenduidige definitie van geluk bestaat, is daar niet zo eenvoudig een antwoord op te geven. Zoals wel eens gezegd wordt, “Geluk is vooral een kwestie van de juiste mindset” en daar ga ik volledig mee akkoord.
Natuurlijk baal ik dat onze reis naar Thailand niet doorging door de hele corona crisis. Dagelijks denk ik toch even na waar we op dat moment normaal zouden hebben gezeten en wat we die dag zouden doen. Van de houten cottages in de jungle tot de primitieve hutjes op het water. Op dit moment zouden we onze Padi Advanced aan het behalen zijn op Koh Tao. Geen paradijselijk eilanden gevoel, wel ons eigen huisje weltevree. En in tussentijd gewoon lekker verder dromen van toekomstige (wereld)reizen.
Daar gingen we dan. Vijfentwintig kilometer fietsend langs het water, terwijl we genoten van de prachtige natuur om ons heen. De uitgestrekte weilanden, de pasgeboren kuikens bij hun moeders, een vader en zoon in een kajak, de warme zon op mijn blote benen en het heerlijke briesje door mijn haar. Onderweg even stoppen voor een ijsje. Een klein geluksmomentje. Doodmoe, maar ook boordevol energie kwamen we tegen de vroege avond weer aan in het huisje weltevree. En zo vonden we toch vele kleine beetjes geluk voor die dag. En dat maakt mij gelukkig.
Meer over geluk? Bekijk onderstaande boeken even!
