Daar stonden we dan. Na zeventien uur vliegen en wachten op luchthavens, één uur op de bus en tot slot nog anderhalf uur op de trein waren we eindelijk, bezweet en doodmoe, aangekomen op onze eerste bestemming: de parel van de Indische Oceaan, Sri Lanka. We besloten het hectische Colombo meteen over te slaan en boekten daarom op voorhand een kamer in Aluthgama, nabij Bentota.
We moesten toch even bekomen van de schok, is dit Sri Laka? Dit is absoluut niet hoe wij het ons voorgesteld hadden. De teleurstelling was best wel groot. De wansmakelijke geuren, een mengeling van uitlaatgassen en rotte vis drongen zich al snel in mijn porieën en kledij. Misselijkmakend. De geur was niet te harden en hing in heel de stad.
We hoopten op onze eerste bestemming even tot rust te kunnen komen na zo lang onderweg te zijn geweest, maar dit bleek niet echt mogelijk in het drukke Aluthgama. Het is er niet toeristisch, dus er bleek bovendien ook niet echt veel te beleven. We zijn er ons beiden van bewust dat er nog veel teleurstellingen zullen volgen tijdens onze reis, dit hoort er tenslotte ook wel een beetje bij. Onze eerste dag hadden we echter toch wat anders voorgesteld. De middag was reeds aangebroken en we hadden sinds de avond voordien niets meer gegeten, Mathijs zijn buikje begon dan ook te rommelen en mijn versurfte lichaam kon wel wat suikers gebruiken. De lange vluchten en het tekort aan slaap hadden duidelijk hun tol geëist, mijn lichaam was op.
We gingen in één van de resorts binnen en bestelden een cola en grote fles water, waar we maar liefst drie euro voor neertelden. Veel te veel voor Sri Lankaanse normen, maar op dat moment boeide het ons even niet. Voor het eten betaalde je bij de tien euro, wat uiteraard véél te veel is voor ons kleine budget. We besloten daarom even op pad te gaan en kwamen al snel uit bij een lokaal eettentje waar we samen kip curry aten voor amper 75 cent per persoon. De mensen waren er zo ontzettend vriendelijk en de maaltijd heeft ons ook ontzettend gesmaakt.
Na onze goedkope lunch besloten we even te gaan rusten op het strand in Bentota, het strand zelfs is niet zo bijzonder. Het was er wel praktisch verlaten, wat zeer fijn was. Eindelijk rust! Mathijs kon zijn ogen amper openhouden en besloot dus een dutje te doen, terwijl de zonnestralen zijn bleke huid lichtjes begonnen te bronzen. Ik hulde mijn sneeuwwitte huid in een bikini en genoot van het warme, zoute water en de hoge golven. Een momentje van puur geluk. We maakten nog een wandeling op het strand en kwamen hierbij toch enkele mooie creaties van de natuur tegen.
Een mooi groen landschap, enkele rotsen bij de zee waar krabben zich duidelijk thuis leken te voelen en sierlijke bomen die versiert waren. Oke, Bendota leek best nog fijn te zijn, maar toch wouden we hier geen dag langer blijven. Toen de zon stilletjes aan de horizon verdween besloten we even gebruik te maken van de wifi, dit om onze familie al iets te laten weten, alsook onze slaapplek te regelen voor de komende dagen. Volgende bestemming: Hikkaduwa! Aangezien deze plek ons best fijn leek besloten we meteen twee dagen te boeken in een guesthouse en twee nachten in een hostel die zeer hoog aangeschreven staat. De telleurstelling vervaagde stilletjes en we stonden al te popelen tot de volgende dag zou aanbreken. ’S Avonds berekende ik al gauw even hoeveel we gespendeerd hadden tijdens onze eerste dag, dit bleek 15 euro per persoon te zijn (vervoer, eten, drank en slaapplek). Goed gedaan voor onze eerste dag, aangezien ons budget 20-25 euro per dag is.
We waren ontzettend opgelucht toen de ochtend aanbrak. Op straat aten we nog een pannenkoek met ei als ontbijt en een tuk-tuk bracht ons niet veel later met onze zware rugzakken naar het station. We waren ruim een uur te vroeg aan het station, maar de tijd vloog voorbij. Ik hield mij wat bezig met schrijven, alsook met het bewonderen van de vele geiten op de sporen. Mathijs observeerde het hele gebeuren en vond het interessant om te zien wat er zich allemaal afspeelde. De treinrit was ontzettend fijn, we hadden geen zitplek maar dat kon de pret niet bedaren. Met de wind in onze haren hingen we uit de deuropening van de trein om te genieten van het mooie stukje natuur.
Laid back surfers paradise
Hikkaduwa is een wereld van verschil met het vuile Aluthgama. De hoofstraat is vrij druk, maar de plek heeft een heerlijk strand en ontzettend gezellige, rustige straatjes vol palmbomen en planten. Het was werkelijk een verademing om hier toe te komen. Weg uit de stank. Jammer genoeg leken we niet veel geluk te hebben met het weer, we werden verrast met een hevige regenbui en dat werd er de komende dagen niet beter op. Hoewel we net buiten het regenseizoen zijn gekomen, kan het dagelijks toch een serieuze vlaag doen, soms wel meerdere.
Hoewel Hikkaduwa wordt gezien als het laid back surfparadise van Sri Lanka, vonden wij het er toch niet zo bijzonder. Tijdens het hoogseizoen zou de zee vol liggen met surfers, nu konden we deze op onze ene hand tellen. Zijn we hier terecht gekomen op het verkeerde moment? Of hebben we het juiste plekje nog niet gevonden? Geen idee, maar na drie dagen zijn we het hier eerlijk gezegd ontzettend beu.
Op dag één besloten we het tsunami museum te bezoeken, de vreselijke beelden van alle ravage en de vele dode mensen bezorgden mij een brok in de keel. We besloten het stadje zelf ook wat te verkennen. De volgende dag namen we een duik in de zee waar we de kleurrijke visjes konden bewonderen. Ik bezeerde mij flink aan het dode koraal, bummer! Verder maakten we nog kennis met een één-meter-lange schildpad, bijzonder om te zien! We genoten van het heerlijke zonnetje, maar rond een uur of drie begon het stilletjes te druppelen. Nog geen minuut later brak de hele hemel open, kletsnat kwamen we aan bij onze guesthouse, waar we onze kledij helemaal konden uitwringen. We brachten ook een bezoekje aan een tempel in de buurt, maar om eerlijk te zijn vond ik deze plek ook niet echt indrukwekkend. Liggen mijn verwachtingen misschien te hoog?
Toen brak dag drie aan, we namen afscheid van onze geweldige guest familie en verplaatsten ons naar het hostel iets verderop, waar we nog twee nachten zouden spenderen. Chami’s place bleek ontzettend gezellig te zijn, een plek vol backpackers! Onze kamer was echter wel een tegenvaller: niet echt proper, zeer vochtig, natte plekken en veel lawaai. Ook de gemeenschappelijke toiletten en douches vielen zwaar tegen We bezochten met de bus Ambalangoda, een ontzettend drukke stad waar geen toerist te zien is. Buiten het masker museum was er niet veel te beleven, dus na een uurtje of twee keerden we al terug huiswaarts. We kwam een ontzettend leuke Nederlander tegen en een Australisch koppel waar we uiteindelijk vrijwel heel de avond bij spendeerde. Toch hebben we besloten hier geen dag langer te blijven en annuleerden we onze laatste avond. Zonder spijt!
Duiken in Unawatuna
Ondertussen zijn we aangekomen in Unawatuna, de eerste plek die we écht fijn vinden. Gisteren schreef Mathijs zich in voor zijn PADI. Aangezien het bij mij ook al een jaar geleden is dat ik nog gaan duiken ben, besloot ik de eerste duik even mee te gaan om alles op te frissen. Het was terug even wennen, maar ik heb ontzettend genoten van deze duik. Ook Mathijs heeft dit ontzettend goed gedaan voor de eerste keer. Wij liggen vlak buiten het toeristische centrum en hoewel deze kamer nog geen vijf euro per persoon kost, is dit de beste kamer die we tot nu toe hebben gehad. Met uitzondering van de vervelende mieren. Een heerlijk groot bed met dikke matras (dat zie je hier niet vaak!) en een badkamer met warm water (wat een luxe!).
We boekten voor één nacht, maar hebben besloten hier nog drie nachten langer te blijven! Toen we ’s avonds heerlijk in ons bedje lagen begon het plots hevig te stormen en jammer genoeg is het ook vandaag al een hele dag aan het regenen. Mathijs is deze ochtend vrij vroeg vertrokken naar de duikschool, ik zou normaal gaan surfen… maar zal dan maar houden bij het kijken van een film. Toen ik deze ochtend even gauw iets wou gaan eten stond ik al tot mijn enkels in het water, onderweg kwam ik ook nog een grote platgereden slang tegen.. arm beestje. Hopelijk maakt de regen gauw plaats voor de zon, zodat we optimaal kunnen genieten van dit mooie badstadje. Want binnen zitten is tenslotte ook maar triest…
