Naar de top van de Ben Nevis in Schotland

Het zonlicht schijt nog te fel, wanneer we iets voor negen in ons bed kruipen. Het licht schijnt door de luifels heen en zorgt ervoor dat we de slaap niet meteen kunnen vatten. Vroeg ons bedje in, want morgen staan we om stipt vijf uur op om Schotlands hoogte berg te beklimmen. De welbekende Ben Nevis! Een must-do voor hikers en avonturiers. Hier lees je onze ervaring met deze waanzinnige hike.

Een must-do hike in Schotland

De wekker gaat veel te vroeg. We liggen zo knus in ons bedje en hebben geen zin om op te staan, maar de plicht roept. Of laten we zeggen, de berg! Ik maak ons een stevig ontbijt klaar, bestaande uit bonen in tomatensaus, eieren en een dikke plak brood. We hebben voldoende energie nodig om die top te bereiken. Mathijs is sloom, waardoor we uiteindelijk een kwartier later dan gepland vertrekken. Ons lichaam is gehuld in vele lagen kledij, want heel warm is het nog niet buiten. Om kwart na zes staan we gepakt met onze rugzak vol eten klaar om te vertrekken.

Wanneer we aan het visitor centrum aankomen en het bord met de route voor het beklimmen van de Ben Nevis bekijken, merken we meteen dat we nogal onvoorbereid aan onze tocht beginnen. Een muts, handschoenen, kaart en kompas? Deze hebben wij helemaal niet bij. Nu maar hopen dat dit goed komt.

De berg hangt verscholen achter een dik en mistig tapijt, waardoor er werkelijk niets te zien is. We komen nog enkele andere wandelaars tegen, die net als ons op zoek zijn naar de juiste weg. Dit blijkt overigens niet zo moeilijk te zijn. Vanaf het visitor centrum loopt er een duidelijke weg, geheel tot aan de top. Geen makkelijk pad, blijkt achteraf, maar duidelijk is het wel.

We starten aan de tocht, welke in het begin enigszins makkelijk verloopt. We klauteren over wat stenen en rotsen, maar over het algemeen is dit prima te doen. De lucht is vochtig en de planten hebben een ietwat muffe geur. Her en der mekkert er een schaap wanneer we voorbij komen. Op dit uur van de dag zijn er reeds enkelen die de top bereikt hebben en bezig zijn met de afdaling, maar over het algemeen is het er vrij rustig.

Zweetdruppels parelen over mijn lichaam en ik berg wat kledij op in mijn rugzak. De koele ochtend wordt verwarmd door het zonlicht, welke we overigens nog steeds niet zien door de dikke mistlaag. Wanneer we even pauzeren krioelt het er plots van de midges. Godzijdank kochten we daags voordien “Smidge”. Een lotion/spray die effectief is tegen deze verdomde insecten en bovendien nog eens lekker ruikt.

De tocht wordt zwaarder en zwaarder. Mathijs denkt op een bepaald punt op de helft te zijn en dat geeft mij moed, achteraf bleken we nog lang niet in de helft te zitten. We zijn bijna aan het meertje en dit gedeelte is wat makkelijker. We hoeven hier niet zoveel te klimmen en het pad ligt er vrij mooi en vlak bij. Perfect om even te genieten van een met chocolade gevulde wafel.

De komende twee uur blijken nog erger te zijn. Dit wordt het moeilijkste gedeelte van de tocht. Een echt pad loopt er niet meer, het is klauteren en wandelen over en op rotsblokken en stenen. Het pad gaat over in kiezelsteentjes en wordt steeds steiler en steiler. En net wanneer je denkt er bijna te zijn, blijkt het einde nog ver niet in zicht. Nog een uur te gaan! De tocht wordt zwaarder met elke stap die ik zet en alsof dat nog niet voldoende is, moet ik ook nog eens nodig plassen. Ik zet mij even achter een hoge rots. Schoenen volgepist #check .

Zwoegend naar de top van Ben Nevis

Het laatste deel is het meest steile en zware deel. De kiezelstenen onder mijn voeten maken het er niet makkelijker op. We bijten door, eten onderweg de helft van onze snacks op en vier uur later staan we aan de top van de Ben Nevis.

Het lijkt wel een andere planeet, met zijn maanlandschap. Uniek, ruig, karaktervol, met een ietwat gevaarlijke uitstraling. Dit bevalt mij wel. We zitten met onze hoofden in de wolken, delen deze bijzondere plek met nog enkele andere bewonderaars. De mist beweegt zich langzaam en op mysterieuze wijze voort en trekt af en toe even open, waarbij we zicht krijgen op het bijzondere uitzicht, alvorens deze weer schuil hangt achter een dikke witte laag.

Het is er koud en ik ben blij met het extra truitje dat ik heb meegenomen in mijn rugzak. Hier hebben we vier uur voor gezwoegd, maar het voelt bevrijdend om op de top te staan.

De laatste loodjes

Afdalen is een stuk minder aangenaam. Het mag dan wel veel vlotter en sneller gaan, toch duurt de afdaling nog zo’n drie uur. We zijn het eerlijk gezegd wat beu en hebben er genoeg van. Het kan allemaal niet snel genoeg gaan. Door de steile helling moet je bovendien uitkijken waar je je voeten zet en zorgen dat je niet uitglijdt over de kiezelstenen. Het miezert wat, maar echt storen doet dit gelukkig niet.

Het laatste stuk is het minst aangename om af te dalen; De goesting is ondertussen al helemaal over en het begint bovendien nog eens te regenen. Stiekem medelijden met diegene die de berg nu nog aan het beklimmen zijn. De rotsen zijn nat, glad en gevaarlijk. We zijn ontzettend blij wanneer we na drie uur beneden staan, de zon ons terug verwarmd en we uitrusten met een ijsje in de hand. We hebben het gedaan. Wij hebben de Ben Nevis beklommen!

Ps. Die muts, handschoenen en dat kompas bleken helemaal niet nodig te zijn!

Tips voor het beklimmen van de Ben Nevis:

Draag stevige wandelschoenen. Deze heb je absoluut nodig op deze vrij moeilijke ondergronden.
Bekijk vooraf goed de weersvoorspellingen en ga bij negatief advies niet op pad. Bij regen worden de rotsen gevaarlijk glad en in juni 2019 kwam er nog een vrouw om die getroffen werd door de bliksem. Tijdens je tocht is de kans groot dat het af en toe even wat begint te miezeren of regenen. Wordt dit echter te hevig of is er storm op komst? Keer je dan meteen terug en breng jezelf niet in gevaar.
Zorg dat je voldoende water mee hebt. Wij hadden slechts 1 liter per persoon mee en dit was eigenlijk net iets te weinig!
De Ben Nevis beklimmen kost je heel wat energie. Zorg dat je dus ook voorzien bent van voldoende snacks.
Waar je het de ene moment nog prima hebt in je shirt, ben je op de top zeker blij met een extra vest en winddichte jas. Zorg dat je voldoende laagjes kleding draagt of eventueel mee hebt in je rugzak. Voor op de top had ik een extra truitje mee, welke ik onder mijn vest en regenjas droeg.
Blijf op het pad. Er is een andere weg voor ervaren hikers/klimmers, maar de afgelopen jaren zijn hier al heel wat mensen vermist en/of om het leven gekomen.
De Ben Nevis beklimmen in de winter is mogelijk, mits je hier ervaring mee hebt en beschikt over een goede conditie. Dit doe je best met een begeleide tour. Weet dat het gevaar in de winter nog groter is, door de kans op lawines. Ook hier kwamen reeds mensen om het leven.
Vertrek vroeg in de ochtend om de massa te vermijden.
De Ben Nevis beklimmen is een veilige activiteit, mits je zelf je gezonde verstand gebruikt.