Wonen in het buitenland is een droom voor velen. Misschien een beetje spannend, gek of juist de beste beslissing ooit! In deze rubriek komen mensen aan bod die hun thuisland verlieten, voor een leven elders op de planeet. Hier maken we kennis met Sabine, die haar hart verloor aan Colombia!
Altijd al wilde ik graag in het buitenland wonen. Dat ik ooit in Colombia zou wonen had ik echter nooit gedacht. Mijn naam is Sabine Boogaard (1985) en sinds mijn 19ereis ik de hele wereld over. Tijdens mijn studies backpackte ik elk jaar, maar altijd kwam ik weer thuis in Nederland. In Nederland werkte ik vijf jaar lang als wetenschappelijk onderzoeker in een groot ziekenhuis. In 2013 kwam bij ons op kantoor een jaar lang de Colombiaanse Jimmy werken. Onze bureaus stonden amper een meter van elkaar af en we raakten dan ook al snel aan de praat. We werden vrienden en beleefden mooie momenten samen in Nederland. Al snel bleek er meer te zijn dan vriendschap en een halfjaar later begon onze relatie.
Terug naar Colombia
In januari 2014 moest Jimmy echter terug naar Colombia: zijn visum liep af. Hoe we dit gingen oplossen wisten we nog niet precies, maar ik besloot hem in ieder geval te gaan opzoeken in zijn thuisland. Zijn cultuur leren kennen, zijn manier van leven. Heel belangrijk in een relatie is het elkaar echt kennen. Begrijpen waar de andere vandaan komt.
Vijf maanden later vloog ik voor het eerst naar Colombia. Zes weken lang verbleef ik bij hem in Bogotá, deed ik vrijwilligerswerk en maakte ik mijn eerste reisje door Colombia. Het was niet alleen fantastisch (en ook weer even behoorlijk wennen) om elkaar na vijf maanden weer te zien, ook was ik meteen dol op zijn land. Een langeafstandsrelatie is niet heel leuk en dus wilde ik hem niet weer zo lang moeten missen. Daarom vloog ik een paar maanden later, in oktober, weer naar Colombia.
Ga jij ook naar Colombia? De leukste reisgidsen vind je hier!
Emigreren naar Colombia
Toen ik na de eerste vakantie in Colombia terugkwam in Nederland hadden we al gesproken over onze mogelijkheden. Jimmy kon niet naar Nederland komen, dus bleef er maar één optie over. Hoewel ik al wist dat ik zou gaan emigreren, duurde het even voordat ik het ook echt uitsprak. Het is toch een enorme verandering in je leven die ook veel impact heeft op iedereen om je heen.
In 3 maanden tijd regelde ik alles. Mijn huis en inboedel verkopen, in Colombia tekenden we een geregistreerd partnerschap en regelde ik mijn verblijfsvisum en in Nederland stopte ik al mijn verzekeringen en abonnementen. 31 December 2014 was één van de meest emotionele momenten uit mijn leven: afscheid nemen van familie en vrienden. Tegelijkertijd was dit het mooiste moment: een nieuw leven begon.
Wonen in Bogotá: een wereld van verschil
Nu is Bogotá sowieso één grote chaos, maar als je ook nog uit een klein dorpje in het rustige Nederland komt is wonen in Bogotá helemáál een gigantische omslag. Toch wende ik steeds meer aan wonen in de stad van bijna 10 miljoen en voelde het na een tijdje echt als mijn plek.
Bogotá is een fantastische stad en heeft veel te bieden. Geweldige luxe winkelcentra, mooie wijken in het noorden, hippe restaurants, gezellige markten, heerlijk eten en drinken, een historisch centrum, lieve mensen en veel gemak. Zo is bijna alles altijd open, is er altijd wat te doen, de restaurants fantastisch en overal waar je kijkt zie je hoge bergen. Op zon- en feestdagen genoot ik van de ciclovía, waarbij de grote wegen worden afgesloten voor fietsers en wandelaars, en nooit eerder heb ik zo vaak buiten de deur ontbeten als in Bogotá.
Ook leerde ik Spaans in Bogotá, ontdekte ik vreemde Colombiaanse gerechten en toetjes eten (zoals chocolademelk met kaas) en vond ik uit hoe de gezondheidszorg in elkaar steekt.
Maar de hoofdstad van Colombia kent ook een donkere kant. Denk aan de grote chaos op de weg. De hele dag door file. Super slechte wegen vol met gaten en kraters en duivels rijgedrag. De luchtvervuiling waar ik na verloop van tijd echt last van begon te krijgen en de veiligheidssituatie. Nooit heb ik me echt onveilig gevoeld, maar Bogotá, en andere grote steden in Colombia, kent toch wel een gebruiksaanwijzing. Of je nu met de bus gaat of op straat loopt: Bogotá is geen Amsterdam en vereist dus wat meer voorzichtigheid. Je went hieraan, maar je bent er onbewust toch mee bezig. Zo draag ik in Bogotá bijvoorbeeld bijna nooit mijn trouwring, dat is niet veilig.
Werken in Colombia
Tijdens de eerste 3 jaar in Colombia werkte ik 2,5 jaar lang fulltime bij het Nationaal Kanker Instituut van Colombia. Een prachtig oud ziekenhuis waar het water gewoon door het dak kwam bij harde regenbuien. Gelegen in een onveilige wijk van Bogotá waar ik elke dag met de bus naartoe ging. Een mooie ervaring waar ik goed Spaans leerde, Colombiaanse vrienden leerde kennen en echt in de samenleving kwam. De werkcultuur in Colombia is heel anders dan in Nederland en het is goed om te weten hoe het ook kan. Weinig vrijheid, niet tegen de baas ingaan, heel vroeg in de ochtend beginnen, grote hiërarchie, het eerste jaar geen vakantie, niet zomaar een dagje vrij kunnen nemen en weinig flexibiliteit en groei. Zeker bij een overheidsinstelling zoals deze. Hoe het er op het werk aan toe ging leek vaak regelrecht uit een soap te komen. Alleen over een contract tekenen kan ik al een heel verhaal schrijven.
Een eigen bedrijf starten
Na 2,5 jaar nam ik ontslag en besloot ik voor mezelf te beginnen. Ik was inmiddels goed geïntegreerd, maar nog steeds gewoon mezelf. Met een beetje meer Colombiaanse kanten. En ik wilde graag een eigen bedrijf starten. Ik maakte een carrière switch van wetenschappelijk onderzoeker naar webdesigner en blogger en zocht helemaal uit hoe het is geregeld in Colombia met een bedrijf opstarten. De belastingdienst in Nederland is fantastisch vergeleken met die van Colombia: niemand weet hoe het precies zit, zeker niet als je inkomsten hebt uit het buitenland. Maar het lukte en inmiddels heb ik alweer ruim een jaar mijn bedrijf in Colombia.
Ondertussen…
Ondertussen trouwden Jimmy en ik in november 2016 in Colombia en hadden we onze bruiloft in 2017 in Nederland. Na 3 jaar wonen in Bogotá wilde ik heel graag de stad uit en ook Jimmy had altijd al de droom om ooit op het platteland te wonen. In september 2017 gingen we daarom op zoek naar een huisje buiten de stad. Op z’n Colombiaans: gewoon rondrijden en bellen naar een telefoonnummer ergens op een raam. Het bleek een makelaar die ons diezelfde dag nog een aantal huurappartementjes liet zien. De mooiste bewaarde ze voor het laatst: een typisch Colombiaanse finca (boerderij). We waren meteen verliefd op het huis en op de plek en een maand later verhuisden we van Bogotá naar het platteland een uur verderop.
Wonen op het Colombiaanse platteland
Wonen op het platteland is heerlijk. Rustig, geen uitlaatgassen meer, geen drukte en veel veiliger. We wonen 5 kilometer van het dorp en de dichtstbijzijnde supermarkt. In een oud restaurant boven een paardenstal. Onder ons wonen dus de paarden. Een meer basic leven, waar regelmatig de stroom uitvalt, we zelf onze gasflessen moeten vervangen en het water gewoon door het dak druppelt als het hard regent.
We wonen op 2600 meter hoogte in de bergen en dat is best fris. Maar ondanks dat het hier regelmatig vriest in de nacht hebben we geen verwarming en is het huis ook niet geïsoleerd. Heel normaal in Colombia. In de nacht is het binnenshuis 10 graden en overdag hangt de temperatuur af van de zon. Schijn de zon niet, dan wordt het niet warmer dan 15 graden. Schijnt de zon wel, dan kan de temperatuur oplopen tot 18 a 20 graden. Ik zit dus altijd met mijn poncho in huis.
Nu we op zo een mooie plek woonden wilde ik graag een hondje adopteren. Helaas zijn er veel zwerfhonden in Colombia die als ze geluk hebben worden gered door een organisatie. Bij ons in de buurt zit een asiel waar 100 honden leven. Allemaal door elkaar. Vreselijk om te zien. We wilden graag een klein ouder hondje adopteren. Het werd Juaco: een vuilnisbakje van 7 jaar oud die al 5 jaar in het asiel woonde en daarvoor op straat. Een schat van een beest. Juaco woont inmiddels een jaar bij ons en heeft hier een fantastisch leven.
We wonen trouwens echt tussen de dieren. Op het landgoed wonen nog 3 honden, er zijn 8 paarden en de buren hebben naast nog meer paarden ook koeien en kippen. Heel fijn tussen de dieren, rustgevend ook.
Reizen in Colombia
Sinds dat ik in 2014 in Colombia kwam heb ik al veel gezien van het land. Colombia is een fantastisch land om te reizen. Een bijzonder land ook. Waar je in 3 weken tijd vele soorten landschappen en klimaten ziet. Van hete rode woestijnen tot besneeuwde bergtoppen en van witte zandstranden tot de groene oase in de amazone. Ook is Colombia rijk aan zowel witte koloniale dorpjes als aan de meest kleurrijke dorpjes ter wereld. Je kunt hier fantastisch wandelen, veel buiten de gebaande paden reizen, je tegoed doen aan extreme sports en prachtige dieren zien. Ook als je hier woont is dit heerlijk: wil ik even ontsnappen aan de kou in de bergen dan rij ik een paar uur en zit ik in 30 graden. Of ik stap in het vliegtuig en een uur later ben ik aan het strand. Het hele jaar door, want seizoenen zijn er niet. Meer weten over reizen in Colombia? Reisroutes buiten de gebaande paden zien? Hidden gems ontdekken? Check mijn uitgebreide Colombia-blog.
De toekomst
Of we altijd in Colombia blijven weten we niet. Jimmy zou graag weg willen in verband met zijn werk, maar dit is niet zo makkelijk. Ikzelf vind het heerlijk hier, maar ooit nog een keer emigreren zou ik best willen. Zeg nooit nooit, maar ik wil niet terug naar Nederland. Waarschijnlijk wonen we de komende jaren gewoon nog fijn in Colombia. Het land dat mijn hart gestolen heeft. Waar ik mijn complete leven heb, inclusief mijn Colombiaanse man, mijn Colombiaanse bedrijf, mijn Colombiaanse hond en mijn Colombiaanse vrienden.
Wil je graag op reis naar Colombia? Doen! Het enige risico is dat je wilt blijven…
