Onze week in Noorwegen met K-jak + route (kanotocht)

Een kuiltje graven om je behoefte in te doen, terwijl de insecten rond je billen vliegen, op zoek naar een sappig stukje vlees. Dat is kamperen. Maar het is gelukkig wel meer dan dat. Samen met K-jak en enkele content creaters -heerlijk woord toch- trokken we er op uit in Noorwegen. Dit is hoe onze week in Noorwegen met K-jak eruitzag, inclusief de route die wij aflegden.

Dag 1 – We verlaten het K-jak Basecamp

Onze laatste avond in het basecamp van K-jak is er eentje met een goedvullende BBQ, alvorens we daags nadien de wildernis intrekken. Bye bye toiletten, douche en alle andere voorzieningen. We geven ons over aan de natuur in Noorwegen. Onze route start gelijk met een landtransport en dus niet in de kano! Tijdens het landtransport draag je je kano, gevuld met al je spullen op wieltjes. Meteen wordt duidelijk dat je voor deze trip toch een matig tot goede conditie nodig hebt. De weg is hobbelig en gaat voortdurend omhoog, wat het toch wel pittig maakt. Al snel voel ik dat er blaren op mijn voeten ontstaan.

Dag één en ik heb het nu al lastig. Ruim 1,5 à 2 uur later komen we eindelijk aan bij het water, waar we meteen enkele leuke foto’s nemen. Het water voelt ijskoud aan op mijn warme lichaam, op deze manier zal ik mij komende week niet kunnen wassen. KOUD! Vervolgens peddelen we een drietal kilometer, waar we een eiland vinden om de nacht door te brengen. De ondergrond is mossig, ietwat vreemd en zacht. Een heerlijk donsachtig tapijt om ons tentje neer te zetten. Het wordt een ontzettend fijne avond, waar iedereen elkaar wat beter leert kennen. Het kampvuur verwarmt mij tijdens deze koude avond. Mijn mok gevuld met rode wijn, de lucht gevuld met sfeer en gezelligheid. Dit is het pure Noorwegen.

Youngwildfree, Noorwegen, K-jak, Rani Permentier

Dag 2 – Door de wind, door de regen: en peddelen maar!

We peddelen naar de overkant waar we een lange wandeling maken aan de rivier. Het is koud en af en toe strijken de regendruppels even langs ons heen, maar hevig regenen doet het niet. We genieten van het mooie uitzicht en de aangename wandeling. We peddelen terug, wat best lastig is door de sterke wind. De natuur neemt het over en hier besef je des te meer hoe sterk hij is. Het kost ons wat moeite, maar we bereiken toch veilig en wel de overkant. Zolang we in beweging blijven heb ik het warm, maar van zodra ik te lang stilzit koelt mijn lichaam meteen af. In de avond besluiten we nog een wandeling te maken naar de Sølen berg, in de hoop te kunnen genieten van een mooie zonsondergang. Een zonsondergang waarbij de zon overigens gewoon overgaat in een schemering, aangezien de nachten gewoon licht blijven.

De top van de berg zullen we niet meer bereiken want de volledige tocht duurt tien uur. De hike is best pittig, de ondergrond hobbelig en onze voeten zakken voortdurend weg in de soppige delen, die voelen als sponsen onder onze voeten. De wind is ijzig kil, maar dankzij de vele lagen kledij blijf ik wel lekker warm. Een mooie zonsondergang zien we helaas niet. De toppen van de bergen hangen schuil achter een dikke mistlaag en alsof dat nog niet voldoende is, valt de regen plots met een stortvloed uit de hemel.

Mijn romp blijft gelukkig warm en droog, maar mijn schoenen en legging zijn binnen de kortste keren doorweekt. De weg terug voelt zwaar als lood en ik ben blij wanneer we eindelijk onze tent bereiken, waar ik mezelf nog even opwarm aan het kampvuur en al gauw mijn slaapzak induik.

Dag 3 – Genieten van het echte Noorwegen

We kanoën opnieuw naar het plekje van gisteren (de overkant van ons eiland), om hier te starten aan een landtransport dat deze keer maar liefst bijna drie uur zou duren. Een vrij lange tocht en stevige work-out, maar de zon die onze huid kust maakt het helemaal goed. Mijn voeten zijn nog ietwat pijnlijk, maar het is draaglijk.

We maken meerdere stops, waarbij ik de ene na de andere snack eet. Gedurende deze week heb ik voortdurend honger en eet ik meer dan ooit. We hebben gelukkig voldoende mee! Na het landtransport, welke overigens heel vlot ging, kanoën we nog even verder op zoek naar het perfecte strandje. We maken het deze avond niet te laat en kruipen vroeg onze slaapzak in.

Dag 4 – Het (letterlijke) hoogtepunt van onze Kano trip

We relaxen wat langer op het strandje. Het weer is lekker, dus het ideale moment om er wat van te genieten. In de namiddag vertrekken we met de kano richting de Nordre Bjørnberget. Na een uur en half komen we aan bij een strandje aan de voet van de berg. We pakken de hoogstnodige spullen in onze backpack; wat gas, voeding, tent, slaapzak, matje, proper ondergoed en de waardevolle spullen. De rest laten we achter op het strand, wat overigens compleet veilig is hier. Tijd om met de backpack op onze rug de klim te wagen richting de top van de Nordre Bjørnberget.

Er loopt geen pad en de ondergrond is moeilijk lopen. Waar we op momenten voortdurend doorzakken in de zachte ondergrond, moet je een moment later alweer opletten dat je niet struikelt over de vele stenen en andere obstakels. De klim is vrij stijl en lastig, al gauw voel ik mij de zwakke schakel van de groep die voortdurend achterop raakt. Ik heb geen barslechte conditie, maar zelfs voor mij is deze tocht toch wel vrij zwaar. Ik zou het best aankunnen op mijn eigen tempo, maar kan de anderen amper bijhouden, waardoor ik mij nog meer opjaag. Ik krijg het steeds moeilijker, maar probeer door te bijten en wil niet opgeven.

Het zweet gutst van mijn lijf, mijn voeten doen pijn en ik heb zin om gewoon even uit te rusten, maar de bemoedigende woorden van ons moedertje Sarah laten mij doorzetten. Waarvoor achteraf dank lieve Sarah!

Het laatste stuk is het zwaarste. Het wordt al snel duidelijk dat we niet bepaald de beste kant gekozen hebben en nu moeten we dus over een hele berg stenen klimmen. Sommige stenen rollen onder je voeten weg en met mijn backpack op mijn rug heb ik het moeilijk om mijn evenwicht te behouden. Ik vind het doodeng, heb geen energie meer en geen zin om die top überhaupt nog te bereiken. Ik heb geen al te hoge verwachtingen over hetgeen we daar zullen aantreffen. Jos en Mathijs zijn mijn reddende engelen van dienst. Met hun helpende hand als steun lukt het mij om boven te geraken en eenmaal we de top bereiken vergeet ik meteen alle last en verdwijnen mijn pijnlijke voeten als sneeuw voor de zon.

Het uitzicht is fenomenaal! De woorden van Sylvia Plath zijn toepasselijker dan ooit; ‘Mijn longen vulden zich met het aanstormende landschap, lucht, bergen, bomen, mensen. Ik dacht: “Dit is wat het betekent gelukkig te zijn.” ’ Wauw Noorwegen, wat bent u schoon!

Die avond doen we niets meer dan genieten van onze opwarmmaaltijd, welke beter smaakt dan ooit tevoren, het opzetten van de tenten en genieten van de prachtig ondergaande zon. De lucht kleurt een prachtig kleurenpallet van rood, oranje en roze. We genieten met een grote mok rode wijn en chips van het kampvuur, de sfeer en gezelligheid, terwijl we in de verte de stortbui zien hangen en her en der wat bliksemschichten zien. Saar heeft een trauma overgehouden aan het kamperen in een storm, met de bliksem die vlak bij hun tent insloeg en zij kreeg het dan ook meteen benauwd.

Jos besluit samen met Saar naar beneden te gaan, waar ze pas tegen 2h aankomen en in de stortregen hun tent nog moeten opzetten. De rest van de groep blijft boven lekker doorgaan met de wijn, terwijl we elkaar bang maken met enge reisverhalen. Tegen half één kruipen wij in onze tent. Ietwat licht in mijn hoofd door de wijn, maar helemaal voldaan. De regen knettert niet veel later tegen onze tent. De hevige wind schudt onze tent gevaarlijk heen en weer, maar ik val als een roosje in slaap en droom al gauw weg. Met onze tent op het topje van de berg, hopen we stiekem dat de bliksem niet inslaat!

Dag 5 – Te veel is te veel

Heerlijk wakker worden met dit uitzicht. Dit is met stip op nummer één mijn favoriete kampeerplek van deze week. Het was bovendien ook de eerste avond en nacht waarop ik het niet koud had, wat mijn gemoed ook wat beter maakt. Mede dankzij de heerlijke uitrusting van Nomad die wij deze week mochten gebruiken, waarvoor dank. We besluiten te ontbijten bij Saar en Jos die reeds beneden zijn en lopen de tocht dus zonder ontbijt. Mathijs en ik proppen snel nog even een banaan in onze mond om toch wat energie op te doen. De tocht naar beneden gaat in eerste instantie toch wat beter dan de klim.

We nemen de overkant van de berg, zodat we niet opnieuw langs de gevaarlijke rotsen heen moeten. Ik zwenk mijn enkel even over, maar heb er gelukkig niet al te veel last van. We wandelen flink door, maar lijken toch weer de verkeerde kant te zijn opgegaan. We komen onderaan de berg terecht in een soppig gedeelte, waardoor onze schoenen en sokken al snel weer nat zijn. Vervolgens komen we terecht aan een hele hoop rotsblokken in het water. Eromheen gaan is net zo moeilijk, dus besluiten we maar over de rotsblokken heen te wandelen. Wederom best eng. Ik hou normaal van dit soort wandelingen, maar met een backpack op de rug maakt dat het meteen een stuk moeilijker. Ik voel mij bovendien futloos en heb nood aan wat eten. Ik heb amper nog de kracht om mij op te duwen aan de stenen.

Wanneer we eindelijk aankomen bij het strandje, geef ik mij meteen over aan een heerlijk ontbijt. Een cappucino, broodjes met honing en hagelslag en de eieren die Remco maakt voor de hele groep. Dat smaakt! We blijven nog enkele uren zitten en maken er een heuse brunch van, alvorens we onze spullen terug bij elkaar rapen. We keren terug naar het strand van daags voordien. Het beloofd de zwaarste dag van de week te worden; de wind staat ongunstig en we moeten tegen de wind in peddelen, wat ontzettend zwaar is. Het lijkt wel een wilde zee, terwijl de golven tegen onze kano slaan en mijn legging binnen de kortste keren doorweekt is.

We peddelen, maar lijken amper vooruit te komen. Puur op wilskracht blijf ik doorgaan, maar genieten doe ik niet. Sterker nog; ik vind het echt vreselijk. Over een relatietest gesproken. Wanneer ik een uur en half later compleet kapot ben en dit ook aangeef, barst de bom. Iets verderop ligt een strandje en we besluiten er met onze laatste krachten heen te gaan, terwijl we de groep uit het oog verliezen.

Eenmaal op het strand laat ik mij vallen op mijn rug en doe enkele seconden helemaal niets. In de verte zien we een kano aankomen, daar zie ik de reddende engel Jos en fotograaf Bram onze richting uitkomen. Ik kruip voorin bij Jos en Mathijs zet de tocht verder met Bram. Jos is heel ervaren en het voelt goed om gewoon op mijn eigen tempo te kunnen verdergaan, terwijl we ondertussen gezellig bijpraten.

Wanneer we aankomen schijnt de zon alweer en kan ik mij na vijf dagen eindelijk nog eens goed wassen. Een fantastische uitvinding, die vochtige washandjes die we de afgelopen dagen hebben gebruikt, maar goed voor het milieu zijn ze niet. Ik warm wat water op en was mijn lichaam en haren, wat zo luxueus aanvoelt. Eindelijk terug proper!

Die avond genieten we met heerlijke marshmallows boven het kampvuur, terwijl de hemel vijftig tinten rood kleurt. We verliezen een potje 30 seconds, maar het is ongetwijfeld één van de gezelligste avonden en tevens ook de laatste met de groep. De rest van de groep vertrekt morgen alweer naar het base camp, terwijl Mathijs en ik er nog een dag en half alleen op uit trekken. Enerzijds vind ik dit een fijn idee, anderzijds ben ik er wel wat bang voor en voel ik mij aan mijn lot overgelaten.

De reizen bij K-jak zijn geen groepsreizen, maar reizen die je doorgaans met een twee of drietal personen doet. Op deze manier ervaar je echt de pure natuur en wildernis. Ik vond de vorige dagen best al intens en ben dus benieuwd hoe we het er met z’n tweetjes vanaf brengen!

Dag 6 – Na zonneschijn komt regen

We worden wakker door de hitte die ondraaglijk wordt in onze tent. Een zomerse warme dag klink als muziek in mijn oren. Ik trek meteen mijn bikini aan en wandel door het ijskoude water dat momenteel zeer prettig aanvoelt. Een tiental minuten later is de zon alweer verdwenen en warm ik mezelf op met een fleecedeken.

Dit is Noorwegen, waar regen en zonneschijn elkaar voortdurend afwisselen. Vier seizoenen in één dag. We peddelen vandaag zo’n 15KM en dat doen we op ons eigen tempo. Gedurende de hele dag zing ik liedjes en raak ik steeds gemotiveerder om door te gaan, ik begin het stiekem zelfs leuk te vinden.

We zoeken even een strand uit voor een thee-pauze en rusten wat uit. Wanneer we ruim een uur later terug willen vertrekken wordt de wind steeds krachtiger en lukt het ons niet vooruit te komen. Alsof dat nog niet voldoende is begint het ook nog eens hevig te regenen. Snel peddelen we die paar honderd meter terug, trekken onze poncho aan en houden onze spullen droog onder onze omgekeerde kano. Daar zitten we dan. Vast op ons eilandje.. Wachtend tot het stopt met regenen en de wind wat gaat liggen.

Eenmaal we terug op het water zijn gaat het vlotter dan ooit en beginnen we weer te zingen. Tegen de avond proberen we aan te meren aan een klein eilandje om daar te koken, maar door het lage water en de vele stenen wil dit niet lukken. Het eten zal nog even moeten wachten. Na het peddelen moeten we nog een uur landtransport doen, maar aan land komen blijkt niet zo makkelijk te zijn. We kiezen de verkeerde weg uit en banen ons een weg over de stenen en door een bos, terwijl we alle onze spullen in een lege kano naar de autoweg brengen. Geen pretje.

Tijdens het wandelen komen we een open plek tegen, waar ik besluit de pindasoep en wat rijst op te warmen. Het krioelt er van de midges die ons proberen op te eten. Noch deet, noch cintronella lijken te werken voor deze vleesetende vliegjes. We wandelen rond met ons kommetje soep om de beestjes te vermijden en eten er een tiental op die in de soep beland zijn. Extra proteïne!

Het landtransport gaat vlot, geen kiezelweg deze keer, maar een deftige verharde weg. We plonsen terug het water in met onze kano en besluiten een gezellig plekje op te zoeken voor onze laatste nacht in de wildernis. Het is even zoeken en de hemel kleurt steeds meer roze. Eindelijk vinden we dat idyllische plekje. Wonderschoon en alsof dat nog niet voldoende is staan we er ook nog eens oog in oog met drie rendieren. We dobberen wat rond en willen hun rust niet verstoren, genietend kijken we naar deze prachtige creaturen. Wanneer ze dieper het bos intrekken zetten wij onze tent op en sprokkelen we nog wat hout voor het kampvuur. Een gezellige avond die we in schoonheid afsluiten.

Dag 7 – Het einde van onze Kano Trip in Noorwegen

Laatste dag met de kano. We moeten nog net iets minder dan 10km varen richting het basecamp, waar we kunnen genieten van een heerlijke sauna en een zalige douche. En dan nog het belangrijkste van de dag; de barbecue waar we onze buiken bij volsmullen.

5 x niet vergeten tijdens je kano-reis

Al jaren gebruik ik tijdens het reizen een shampoobar. Toen wij acht maanden op wereldreis waren hadden wij één shampoobar mee en hier kwamen wij ruim mee toe. De bar is klein, compact en gaat bovendien ontzettend lang mee. De fijnste shampoobars kan je hier vinden!
Zorg voor goede kampeerspullen en kledij. Een goede water- en winddichte jas is geen overbodige luxe. Het koelt behoorlijk af ’s nachts, dus een extra dikke slaapzak kan je zeker ook gebruiken. Advies voor een goede slaapzak vind je hier! Wijzelf maakten gebruik van de kampeerspullen en kledij van Decathlon en Nomad.
Deze week vreet letterlijk energie en je verbruikt heel wat calorieën. Zorgt dus voor voldoende (vullende) snacks en eten. Wij kochten goedkope maaltijdzakken en snacks bij Albert Heijn, maar je kan ook gebruik maken van trekkers-voeding.
Zorg absoluut voor goede wandelschoenen. Waterschoenenkunnen ook heel erg van pas komen. Wij vonden zelf de water shoes van Aleader heel erg fijn! Ideaal voor korte hikes en het gebruik in water.
Je kan je in principe overal wassen, maar het water is ijskoud. Vochtige doekjes of vochtige washandjes komen dan ook heel erg van pas!

Het was werkelijk een prachtige week in Noorwegen. Wat ik er in een notendop van vond kunnen jullie hier lezen. Ook zin gekregen in dit fantastische avontuur? Aarzel dan zeker niet om je reis te boeken bij K-jak!